Mooi weer

Hoe maak je duidelijk dat het je het weer 'esthetisch mooi' vindt? Ik vind weer en het effect ervan soms mooi, ook als ik het geen fijn weer vind om naar buiten te gaan.

Smaakvol

Hoe komt het toch dat ik het woord 'smaakvol' niet kan gebruiken voor iets wat je proeft? Smaakvol gaat voor mij over de inrichting van je huis of je kledingkeuze. Niet over wat je proeft. Terwijl bijvoorbeeld een lekkere wijn vol van smaken kan zijn. Maar bij een 'smaakvolle wijn' moet ik denken aan wijn in een designerfles (getsie).
Ligt dat aan mij?

Star Wars

"Wist je dat de Star Wars-films gemaakt zijn door Disney? Nou ja, eigenlijk door Lucas. Dat is een jongen die bij Disneyland Parijs werkt. Is Disneyland Parijs eigenlijk in Parijs?"

Blijft lastig die haakjes

#Teamwok

Wok hard, play hard.

Zoekt iemand nog een naam voor zijn wokrestaurant?

"Jeffrey heeft de onwaarschijnlijke eigenschap vaak gelijk te hebben."

Geen verhaspeling. Wel een interessante zin, vind ik.

Onwaarschijnlijk is sowieso een interessant woord, bedenk ik nu. 'Schijnen' en 'lijken' in één woord, samen met 'waar' en de ontkenning 'on'. En dan gaat het ook nog eens over gelijk hebben.

"Ik viel precies met mijn kont in de boter"

Een bofkont valt met zijn neus in de boter, of gewoon met zijn kont. :)

Ik houd van taalverhaspelingen. Dus als ik er een hoor of maak, zet ik hem op dit blogje. Voor een kleine of grote glimlach.

Een wandeling in het park

Laatst hoorde ik hem weer een keer. De wandeling in het park als beeld voor een eitje. Of eigenlijk is het meer. Een wandeling in het park is niet alleen makkelijk, het is ook fijn. Hoewel niet iedereen van wandelen in een park houdt.
Ik moet er nog even aan wennen en vraag me ondertussen af of er een oer-Nederlands equivalent is. Niet omdat dat moet, maar omdat het misschien mooi is.

Wij sparen elke maand geld opzij

Ik houd van taalverhaspelingen. Dus als ik er een hoor of maak, zet ik hem op dit blogje. Voor een kleine of grote glimlach.

Dommelsch

“Ah, het duivenkot is ook nog open.”
Mijn vader brengt me naar station Eindhoven. We zijn er bijna en rijden door een woonstraat. Aan één van de huizen hangt een rond bord. ‘Dommelsch’ staat erop. Het oude logo, nog van voordat retro hip was. Van achter het raam eronder knippert het woordje ‘open’ ons inderdaad in veelkleurig neon tegemoet. Meer niet.
“Daar hangt ons opa nog aan de muur, dattie bier komt brengen.”
“Opa Caris?”
“Nee, míjn opa,” zegt mijn vader. “Opa Biemans, die foto ken je toch wel?”
Ik ken de foto niet. Ik weet eigenlijk, realiseer ik me, nauwelijks iets van de man die ook in mijn huiskamer, maar dan keurig in pak gestoken en enigszins streng kijkend, aan de muur hangt.
“En je mag er nog roken. De kastelein heeft gezegd dat hij ermee ophoudt als er niet meer gerookt mag worden.”
Dat dat al lang zo is, dat elke discussie daarover gesloten is, zeg ik maar niet hardop. Dat weet hij ook wel, en voor hem hoeft het ook niet, hij rookt niet. Ik zelf houd, op zijn zachtst gezegd, helemaal niet van café’s waar gerookt mag worden. Toch weet ik waar ik volgende keer met papa een pils wil drinken, uit zijn, en bijna mijn, geboortedorp. Zo snel mogelijk. Voordat dit huiskamercafé, waar blijkbaar mijn overgrootvader aan de muur hangt, gesloten wordt.