Van vijf tot negen

Ik had en heb niet zo veel op met de negen-tot-vijfmentaliteit. Maar als je het omdraait: van vijf tot negen doe ik lekker mijn eigen ding, dan snap ik het al weer beter.
En natuurlijk is het het mooiste als je tussen negen en vijf net zo veel plezier hebt als tussen vijf en negen. Dan zijn die grenzen ook niet zo belangrijk. Maar als dat niet lukt, heb ik er zeker begrip voor dat je de grenzen aanhoudt. Ik zou dan het positieve benadrukken: de vijf-tot-negenmentaliteit is wel een mooie.
Er waren vanochtend twee dingen: ik kon m'n sloffen niet vinden en ik sprak met mezelf af dat ik geen kruidnootjes zou eten.
Ik trok een extra paar sokken aan en besloot mezelf te helpen door gewoon niet naar de kruidnootjes te kijken. Dat lukte heel goed. Tot ik, om iets anders te kunnen zien, mijn hoofd zo moest draaien dat mijn ogen langs de plek van de kruidnootjes moesten. En daar lagen ze: mijn sloffen. Naast de zak kruidnootjes.

Inmiddels heb ik de sloffen aan over de extra sokken: superlekkerwarmholadiee. En ik heb wat kruidnootjes op. Al drie laatste handjes.

Kippenboutuitbener

Als dat geen aanleiding is voor een nieuwe categorie weet ik het niet meer. Wat een struikelwoord, wat een mooi-of-lelijkwoord.

Onlosmakelijk verboden

Een mooie verhaspeling. En het bestaat nog ook:

Addergebroederlijk

Het is niet echt een verhaspeling, toch gaat hij voorlopig in het rijtje. Ik heb hem net zelf bedacht tijdens het zoeken naar een alternatief scheldwoord.
'Addergebroed' vind ik een mooi woord dat wel echt iets naars uitdrukt. Ik houd niet van slangen en bijgevolg ook niet van adders. 'Gebroederlijk' vind ik minder mooi, maar drukt dan weer iets fijns uit.
Nu nog wachten op het moment dat mijn neven net iets te fel met elkaar aan het stoeien zijn in mijn bijzijn. Dan kan ik het woord ook echt gebruiken.

"Ik neem even van de gelegeheid gebruik."

Verrassing

Schiedam-Gouda. Al vaker gefietst. Onverwacht een nieuwe route van de navigatie, met mooie verrassingen. Dit was er een van (niet zelf gefotografeerd, de foto is van Rene Speur op Mapio). Ik fietste over dat witte bruggetje.


De andere kant van de snelweg

Een overvloed aan mooi. En zelfs op de stukjes lelijk tussendoor, is er mooi. Als je maar ziet dat het mooi is, of gewoon de goede kant op kijkt.

Schiedam-Valkenswaard op de fiets, 40 km te lang, maar zo mooi. Niet allemaal weer te geven in pixels, maar wel een deel, voor een indruk.














Wit in Minoan and Greek painting

Waarom zoveel wit om 'Minoan and Greek painting'? Er had best nog een plaatje bij gekund dear Encyclopaedia, of de letters hadden wat groter gekund zodat makkelijker in één oogopslag duidelijk wordt waar deze pagina over gaat.
Overigens wel de eerste pagina van een interessante grote-stappen-snel-thuis-tour door 'The History of Western Painting' in mijn Britse encyclopedie, waar ik dan wel weer blij van word.



Epistemisch

"Daaronder zijn de postmoderne bevordering van epistemisch relativisme, die niet alleen de rede verwierp, maar ook waarheid, objectiviteit, betekenis en zelfs realiteit en feiten; ..."

Oké, ik snap dit niet en ik herken het niet.
Verwerpen van rede?

Epistemisch betekent volgens mijn Van Dale (1995) 'betrekking hebbend op kennis'.
Relativisme betekent volgens hetzelfde woordenboek 'opvatting of leer dat alle kennis, ook die van ethische, esthetische en religieuze waarden, betrekkelijk is'.

Postmodernisme is volgens de Nederlandse Wikipedia (met volgens de bronverwijzing van Wikipedia een citaat van Kevin O' Donnell): 
"de overkoepelende naam voor een reeks van filosofische standpunten en esthetische stijlen in de kunst sinds de jaren 1950, waaraan ten grondslag ligt het geloof dat alle menselijke kennis limieten kent en cultureel bepaald is, zodat er dus geen meta-standpunt bestaat dat toegang tot de pure, ruwe waarheid biedt."

De term postmodernism (of iets wat daar op lijkt) staat overigens niet in The New Encyclopaedia Britannica (1975-2010) wat ik toch wel licht teleurstellend vind.

Epistemisch relativisme lijkt wat dubbelop voor wat betreft 'kennis', en ik vind 'verwerpen' toch wel heel veel sterker klinken dan 'betrekkelijk' en 'limieten kennen' en 'cultureel bepaald zijn'.

Kortom: Iemand heeft mij een moeilijk en ietwat prikkelend boek gegeven. Absurde Overvloed van Michael Foley. Ik vind het bij vlagen stom en daar geniet ik net zo veel van als van het feit dat ik van alles moet opzoeken om het een beetje te kunnen begrijpen.

Met excuses voor het veelvuldige en inconsequente gebruik van aanhalingstekens en cursivering.

"Misschien zijn ze nog lekker," hij neemt een hap, kijkt eerst bedenkelijk, dan met een soort eureka-blik naar me. Ik kijk vragend terug terwijl hij naar de kraan loopt. Hij houdt zijn -ietwat oude- croissantje onder het stromende water. Hij wrijft hem goed in. Ik wacht af. Hij neemt nog een hap en krult zijn neus.
"Ik dacht, omdat hij droog is, dat een beetje water misschien zou helpen."
Toch niet slecht bedacht, grote kleine neef.

Kramp

"Dat mag wel je tegenstander overkomen, maar dat mag jou niet overkomen" 
Aldus de conditietrainer van Kiki Bertens. Cruijffiaans

Rétif

Vijf boeken verder dan het boek over Johnson, blijf ik weer hangen. Waarom staat "De liefdesavonturen van Mr. Nicolas" van Rétif tussen de kunst- en cultuurboeken? Lijkt me bij de vertaalde literatuur of lectuur te horen. Ik surf even. Er is geen Nederlands Wikipedia-artikel, maar wel een Engels. Daarin wordt de oude Britannica geciteerd. Ik kijk eerst in mijn oude Winkeler Prins: raak. Dan in mijn -vrij nieuwe- Britannica. Het deel dat begint met 'Reti', nr. 10, is nog niet open. Een goede reden om hem open te maken. (Nog twee van de Micropaedia na deze.)

Hij staat er niet in. Maar hij wordt ook Restif genoemd. In nr. 9 staat hij wel. En ook in mijn WP uit 1952 staat Restif:
"De letterkundige waarde van zijn oeuvre is gering, maar het interesseert de psychiaters door de pathologisch-erotische inslag; echter vooral de historici, omdat de schrijver een levendig en getrouw beeld geeft van het leven van de gewone handwerker aan de vooravond van de Revolutie en tijdens het Schrikbewind."
Ik heb de neiging het Nederlandse wikipedia-artikel te gaan schrijven, maar ik wil ook wel wat lezen en kijken ;) in het boek, én bovendien was ik mijn boeken aan het herordenen om wat op te kunnen ruimen. Dus de boeken gaan op hun plek, Retif wat dichter bij zijn 'rivaal' De Sade.

Ik schrijf alleen even dit blogje. Voor de lol.
De liefdesavonturen van Mr. Nicolas 
en wat encyclopedieën waarin de schrijver wordt beschreven

En nog even een quote uit de Trouw van 2 januari 1998:
"Het is Nicolas Edmé Restif de la Bretonne, de Rousseau van de goot, de Voltaire van de kamermeisjes, de Uil van Parijs, 'de waarnemer van onze tijd' (Stendhal), een man 'van een ongeëvenaarde woeste sensualiteit', als we Schiller mogen geloven."

Nog een keer Johnson

Tijdens het herordenen van mijn boeken laat ik even de bladzijden van een boek over muziek langs mijn duim razen en zie in een flits de foto van Robert Johnson voorbij komen. Ik houd van dat soort toeval, en lees even een stukje.



Opruimen

Geen enkele kamer schoon en opgeruimd. Daar moet maar eens verandering in komen. Niet dat ik zin heb in opruimen, maar ik heb in ieder geval wel de tijd.

Feitjes delen: tijdgenoten van Faust

Michelangelo: Italiaans beeldhouwer, schilder, architect, poëet; leefde van 1475 tot 1564; exponent van de renaissance. Doet me altijd weer denken aan de Florence-reis met mijn tekenklas, *fijne zucht*

Thomas More: Brits renaissance-humanist, jurist, filosoof, staatsman; leefde van 1478 tot 1535; zijn Utopia over een socialistische heilstaat is niet per se zijn ideaal, het conflicteert met een aantal van zijn religieuze denkbeelden. More was bevriend met Erasmus. Hij is heilig verklaard, dat wist ik niet.

Luther: Duits protestantse theoloog en reformator; leefde van 1483 tot 1546; wilde iets rechtzetten met zijn 95 stellingen (1517) (bv. tegen aflaten). Maar de Paus was het, tegen zijn verwachting in, niet met hem eens.
De wil van de mens is als een beest dat bereden wordt óf door God óf door Satan. De strijd om de macht over het beest is een strijd tussen God en Satan, en die strijd voltrekt zich volledig buiten de mens zelf om.
Gebruikte hij eerder nog een uitgave van Erasmus voor zijn vertaling van het Nieuwe Testament, over de wil van de mens waren ze het duidelijk niet eens.



Een verschil van dag en nacht

Wat is dat toch met dromen? Ik noem dingen die ik heel gaaf vind een 'droom'. Zo werk ik bijvoorbeeld aan mijn droomhuis, en dat is leuk om te doen en het is een gaaf huis dat steeds gaver wordt. (Overigens doe ik dat vooral samen met Wouter, het is een gedeelde 'droom'.)

Toch heb ik nooit letterlijk over een huis als dit, of een kasteel gedroomd. Tenminste niet terwijl ik sliep, tenminste niet dat ik me kan herinneren. De slaapdromen die ik me herinner verenigen meestal een onmogelijke combinatie van gebeurtenissen, onmogelijke combinatie van personen en onmogelijke combinatie van tijd en dat allemaal onmogelijk gecombineerd. Hoewel niet verschrikkelijk, zijn ze vaker negatief dan positief geladen.

Ik vind dagdromen echt iets heel anders. Ik bedenk wat leuk zou zijn, en wat dan nog leuker zou zijn en hoe dat dan zou zijn en wat er leuk aan zou zijn en ... Vaak is het eindbeeld waarschijnlijk onbereikbaar, maar theoretisch niet onmogelijk.

Ik zoek dus eigenlijk naar andere termen die mijn betekenissen beter weergeven.


Faust, Steinz en Johnson

Ik lees een boek over Faust van Steinz. En dus luister ik nu naar 'Me and the Devil Blues' van Robert Johnson. Dat vind ik zo fijn aan de boeken van Steinz: hij legt interessante verbanden. Ik ben vandaag dus onder de pannen.

Het was een drukte van geweld

Ik houd van taalverhaspelingen. Dus als ik er een hoor of maak, zet ik hem op dit blogje. Voor een kleine of grote glimlach.

To baldly go where no googlecar has gone before

Ik fietste 80 kilometer en had een heerlijk weekend met vriendschap, lekkernijen en prachtig weer. Dat had ik ook gehad als ik met de trein was gegaan. De fietsbonus bestond uit een prachtige route door onder andere het Loetbos en over fietspaden van 50 cm breed. Ik voelde me een ontdekkingsreiziger. Verder wordt het tijd voor een vogelcursus want naast merels, mussen, koolmeesjes, reigers, ooievaars en fazanten zag ik er een heleboel waar ik de naam niet van weet.

Feitjes delen: Brompton

Ik heb een heleboel feitjes gekregen verspreid over verschillende boeken. Wat een feest. Af en toe (of vaak, dat weet ik nog niet) zal ik er hier een paar delen.

Te beginnen over Brompton, mijn trouwe, vouwbare tweewieler.
Ingenieur Andrew Ritchie:
  • ontwierp hem in 1975
  • maakte hem zelf (er was geen bedrijf dat dat wilde).
  • vroeg patent aan in 1979.

Ook in 1975:
-Bill Gates en Paul Allen richten Microsoft op.

Ook in 1979:
-Sony lanceert de eerste walkman.

bronnen: 80 Designiconen uitgelegd - Susie Hodge; Wikipedia

Vijftig kilometer en een kopje thee

Bijna vijftig kilometer gefietst vandaag. "Voor een kopje thee?" Hij kijkt me met een mengeling van ongeloof en verbazing aan. Ja, voor een kopje thee. En voor lekker bewegen, lekker buiten zijn (ook al regent het), én voor een goed gesprek.

Drie fantastische dagen

Ik breng drie dagen bij mijn zus cs door. Zij hebben oppas nodig en ik heb tijd. Ik klets bij met mijn zus, en geniet van op me afrennende neefjes.

'Tante ...!!!' Ik krijg een beertje met hartjes in mijn handen gedrukt. 'Dit heb ik van Marloes omdat ze verliefd op me is.' Hij kijkt er stralend bij, en gaat over tot de orde van het schoolplein om voorlopig niet meer naar het beertje om te kijken. Even later leest zijn broertje van negen met een mengeling van schroom en trots een zelfgemaakt gedicht over 'Vriendschap' voor.

De oudsten zie ik maar af en toe, maar ik geniet van de glimp: toetsen, fitness, schoolfeest (met nieuw shirt), afspraken met vrienden.

Daar istie alweer: mijn glimlach!

Verdriet en Geluk

Gisteren heb ik genoten.

Ik mocht naar een training in Den Haag. Dat betekende een fietstochtje van ruim 20 km. Het weer was mooier dan verwacht. Ik fietste in de opkomende zon tussen vrolijke vogels. Dat weet ik natuurlijk helemaal niet: of ze vrolijk waren, maar zo zag het eruit. Een heel klein bolletje met vleugels en twee merels vlogen om elkaar heen, iets verderop klapwiekte een reiger, en ik zag nog veel meer vogels waar ik de naam niet van weet.

De training was leuk en interessant. Eerlijk gezegd heb ik me ook een beetje vermaakt om mijn mede-cursisten. Klein voorbeeldje: Je kunt blijkbaar als je 40+ bent, en de lunch wordt gepresenteerd, zeggen: "Dat is vies, allemaal vies." Even had ik minder zin in een broodje, maar ik vond ze, ondanks het stempel 'vies' dat ze nu hadden, er wel lekker uitzien, en heb er heerlijk van gegeten.

Toen kreeg ik verdrietig nieuws van een vriendinnetje. Echt verdrietig. Ze blijkt een levensbedreigende ziekte te hebben. Met tranen in mijn ogen fietste ik naar huis. En terwijl ik verdrietig en boos was "Waarom zij? Waarom nu? Waarom ..." zag ik door mijn tranen heen mooie dingen en genoot ervan. En toen ik me die vreemde combinatie realiseerde, genoot ik nog meer. Het leven is niet eerlijk en kan hard zijn, maar geeft ook zoveel fijne dingen. Tegelijk. En ik voelde me gelukkig dat ik ondanks het verdriet ook het mooie kon zien. Een gelukspoeperd ben ik, maar dat is dan weer een vies woord.

70, nou en?

Ik zag haar voor het eerst toen ze op sloffen gemaakt van een soort zwabber de deur van een klein huisje voor me opende. Na de eerste beleefdheden te hebben uitgewisseld, legde ze uit dat dat (van die sloffen) was om tijd of energie te besparen. Ze had wel wat beters te doen dan de vloer schoonmaken, en als ze er dan toch overheen liep, kon ze net zo goed -door te sloffen- een beetje schoonmaken.

Alles ging in voor mij verstaanbaar Frans (wat meer over haar zegt dan over mij). Wouter en ik waren op vakantie in Frankrijk en zij runde daar een kleine bed&breakfast. We hadden een paar geweldige dagen bij haar en zochten haar in de jaren daarna een paar keer op.

Zo leerden we haar beter kennen. Al snel vertelde ze over haar droom: een nieuw huis bouwen voor een grotere bed&breakfast bovenaan de kleine berg in haar dorp. Had ik al gezegd dat ze toen 69 was? En dat ze, zo ongeveer in haar eentje, een champagnehuis runde?

Toen we een jaar later belden, konden we niet bij haar logeren omdat ze aan het bouwen was. We logeerden bij een vriend van haar en gingen natuurlijk wel bij haar langs. We dronken champagne in de tuin bij haar nieuwe huis in aanbouw, tussen de geiten en met de hond aan onze voeten. Ze liet ons het huis zien. Het was enorm.

Tijdens die rondleiding realiseerde ik me ineens: deze mevrouw is 70 en heeft gewoon haar droom verwezenlijkt. Eerder was het steeds niet gelukt door omstandigheden en toen het eenmaal kon, liet ze zich niet weerhouden door haar leeftijd (en al helemaal niet door wat anderen er eventueel van zouden vinden).

Mooi is dat: je niet laten weerhouden als het niet nodig is.

Veel

Ik wil vandaag heel veel, en eerlijk is eerlijk: er moet ook wat. Maar vandaag is ook de laatste echt mooie dag van deze run mooi weer dus ik zit nu lekker even buiten, want dat wil ik ook. Ik ga een lijstje maken. Dat is nuttig, geeft rust en kan in de zon.

Een aanmelding voor Euroclix

Hoera, vandaag heeft zich iemand aangemeld voor Euroclix via mij. Dat levert me €2,25 op.
Met Euroclix kun je geld verdienen, bijvoorbeeld door op reclame-mails te klikken of mee te doen aan onderzoeken. Ik verdien er ongeveer €15,- per maand mee. Ik laat de mails in een apart mapje komen en heb er op die manier weinig last van. Als ik er zin in heb, open ik het mapje. De onderzoeken vind ik vaak leuk om te doen.
Ik krijg ook 10% van de inkomsten van degenen die zich via mij aanmelden. Zij krijgen er niet minder om, ik krijg gewoon wat extra's. En dat is weer mooi voor mijn midlifeluckbudget.

Een hele dag op internet

Ik verlies me in een zoektocht op internet. De hele dag ben ik ermee bezig. Niet omdat het kan, maar omdat ik informatie zoek en nog heel veel meer dingen tegenkom, die ik ook wil weten. Wel fijn dat het kan. Volgens mij is dat taalkundig dan: niet omdat het kan, maar doordat het kan.
Maar ik weet het niet zeker. Dat zal ik ook nog eens uitzoeken. Het verschil tussen omdat en doordat.

Wat is het beste?

Ook op dag drie geniet ik van mijn vrijheid (meer dan op dag twee, die liep wat - hoe zal ik het zeggen - stroever). Vandaag lees ik in de zon. Ik slenter het museum in (met mijn museumjaarkaart) zonder me druk te hoeven maken of dit de beste besteding is van mijn schaarse vrije tijd. Want die is niet meer schaars. Ik merk dat ik er een heel brede glimlach van op mijn gezicht krijg. Ik loop ook zo weer naar buiten, want ik heb meer zin in de zon. Ik kan anytime weer terug.

Stoelswingen

Ik onderbreek het schrijven van mijn boekverslag omdat ik iets bedacht heb wat ik vandaag of morgen ook nog graag wil doen. Terwijl ik het invul, zit ik op mijn stoel te dansen. Ken je dat? Dat je je bovenlijf even lekker op en neer swingt en je billen aan- en ontspant op het ritme van een muziekje dat even in je hoofd zingt ("Daylight come and we wanna go home")?

Mijn vader

Ik bel mijn vader. De man die meer dan 40 jaar kei-hard heeft gewerkt. Onder andere om mij te kunnen laten studeren. En dus vind ik het moeilijk om aan hem te vertellen dat ik mijn baan op ga zeggen en dat het niet voor een andere baan is.

Zonder te twijfelen zegt hij het een goed plan te vinden. "Want je moet wel gelukkig zijn in je werk."
Ik weet dat hij het ook jammer vindt, maar hij zegt het belangrijkste. Wat vind ik hem gaaf.

Fluitend op het perron en ook nog een dansje

Donderdag eind van de middag. Ik sta op het perron tussen de andere forensen en ik realiseer me dat ik zojuist een paar danspasjes heb gemaakt, en ik sta zachtjes te fluiten. Dat is al eventjes geleden.
Ik zit blijkbaar beter in mijn vel. Mooi zo, daar doe ik het voor.

In de trein zoek ik een zitplaats en pak m'n laptop. Ik maak een plan voor m'n blog en schrijf vast een eerste versie van wat teksten. Voor ik het weet, zijn we in Schiedam.

Elke dag blij en vrolijk

Zo heet het document waarin ik de dingen die door mijn hoofd spelen op een rijtje heb gezet. Ik denk dat ik wil stoppen met werken. Maar wil ik dat echt? Wat wil ik ermee bereiken? Kan dat financieel? En wat betekent dat? Wat betekent het voor mijn en onze levensstijl? Toekomstplannen?

Het document biedt overzicht en geeft wat houvast om een en ander te bespreken met Wouter. Ik ben er blij mee.

Wat kost dat?

Ik pruts wat in excel om te voorspellen wat mijn leven de komende jaren kost. Ik wil namelijk weten hoe lang ik mijn leven kan betalen zonder salaris. Ik gebruik de gegevens die ik afgelopen jaar verzameld heb.

Het kost wat, dat leven. Maar eerlijk gezegd, valt het me niet heel erg tegen. Nou heb ik afgelopen jaar ook m'n best gedaan om minder geld uit te geven aan leuk leven. Dat voelde als een sport en was meestal goed te doen. Als ik er nu voor kies om te stoppen met werken, wordt dat minder uitgeven minder vrijblijvend. Dat is een puntje, maar is nu niet de issue. Wat wel?

Áls ik dit wil, dan kan het. Ruim vier jaar heb ik.

Ik heb geen glazen bol, en ik weet dat resultaten uit het verleden geen garantie geven voor de toekomst. Dus hoe het echt gaat lopen, en hoeveel geld ik echt nodig heb, weet ik niet. Dat weet ik ook niet als ik mijn baan niet opzeg. Ik realiseer me dat ik met mijn baan een bepaalde mate van zekerheid opzeg, dat wel.