Slinderen. Zo noemt papa het vlechten van de manen van een paard. Ik voel er altijd een vleugje medelijden bij, want die vlechtjes werden vastgemaakt met gekleurde tape. Want dat stond zo mooi. Ik moest vooral denken aan hoe het voelt als er haren uit je hoofd getrokken worden. "Bij een paard doet dat geen pijn." Maar ja, diezelfde man beweerde ook dat paardenpoep niet stinkt.
De paarden bleven er inderdaad altijd rustig onder als je - gezeten op die warme, sterke rug - de plakbandjes eraf trok. Het slinderen zelf mocht pas als je flink wat ouder was, dat was het serieuze werk. Maar eruit halen mocht ik al snel, dan was de wedstrijd toch al gereden, de punten al verdiend. Het kon niet voorzichtig, er kwamen altijd haren mee. Ik vond het vervelend dat ik niet 100% zeker wist of het geen pijn deed. Maar een leuk karweitje was het toch wel.
Slinderen betekent volgens de dialectwoordenboeken inderdaad vlechten. Ik vind het woord ook wel iets van een vlechtbeweging hebben, komt waarschijnlijk door slingeren, sierlijk. Mooi, vind ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten