En pas later realiseerde ik me dat boeken voorwerpen zijn, die meer informatie over zichzelf geven als ze je de rug toekeren. Soms is dat ook bij mensen zo trouwens. Op de rug gezien, zie je beter hoe het met de schouders is: opgetrokken, neerhangend of ontspannen.
Toch ziet dit er open uit. 'Lees mij', lees ik.
Hoe heet het? Buik, snede. Voldoet niet. Ik moet bij 'boek' helaas ook vaak denken aan 'de stapel faxen' van Youp van 't Hek. Denigrerend, zo wil ik een boek nooit noemen. Het gebeurt toch. Verticale stapel. Rijtje, wolkenkrabber, kolom. Binnenwerk, body, lichaam. Lichaam dan maar, voorlopig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten