Een vlaagje wind strijkt mijn gezicht. Het komt door het zwierige gebaar waarmee de conducteur de deur heeft opengemaakt.
"De kaartjes alstublieft" hij reciteert het bijna, en kijkt verwachtingsvol de coupé rond.
Beweging, handen die op jaszakken kloppen. Zo ook de mijne.
"GRAPJE!" Dit scandeert hij. Weer kijkt hij verwachtingsvol rond. Hij vult de blik aan met een brede lach. Hij lijkt te verwachten dat wij ook allemaal in lachen uitbarsten. Ik wil wel, maar oprechte verbazing, die ik ook bij andere reizigers vermoed, verhindert het. Dapper, maar zachtjes meldt de conducteur dat dit deel niet verder rijdt dan Eindhoven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten