We zijn echt wel lief

Dat ik er tot twee keer toe niet aan toe kom om iemand te helpen. Daar word ik blij van.

Ik zag een oude meneer gebogen over zijn rollator naar de lift lopen. Er prijkte een grote defect-sticker op het raam. Ik bracht mijn fietsje naar boven en draaide me om om te kijken of ik de meneer naar boven kon helpen. Een meisje was me voor. Ze moest de meneer er nog wel even van overtuigen dat ze de rollator best in haar eentje kon dragen. Hij hoefde niet geholpen te worden met traplopen, vond hij zelf. Enigszins twijfelend heb ik dat maar gerespecteerd.

Het meisje moest een andere trein hebben en ik kon al mijn hulpvaardigheid kwijt bij het helpen instappen. Gelukkig maar, want toen ik me bij het uitstappen omdraaide nadat ik mijn fietsje neer had gezet, hielp iemand anders hem alweer uitstappen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten